Słowo na Niedzielę
27.06.2021 r. XIII Niedziela Zwykła
Liturgia Słowa:
Mdr 1, 13-15; 2, 23-24, Ps
30 (29), 2 i 4. 5-6. 11-12a i 13b, 2 Kor 8, 7. 9. 13-15
Mk 5, 21-24. 35b-43 - krótsza
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Gdy Jezus przeprawił się z powrotem łodzią na drugi brzeg, zebrał się wielki
tłum wokół Niego, a On był jeszcze nad jeziorem. Wtedy przyszedł jeden z
przełożonych synagogi, imieniem Jair. Gdy Go ujrzał, upadł Mu do nóg i prosił
usilnie: «Moja córeczka dogorywa, przyjdź i połóż na nią ręce, aby ocalała i
żyła». Poszedł więc z nim, a wielki tłum szedł za Nim i zewsząd na Niego
napierał.
Wtedy przyszli ludzie od przełożonego synagogi i donieśli: «Twoja córka umarła,
czemu jeszcze trudzisz Nauczyciela?» Lecz Jezus, słysząc, co mówiono, rzekł do
przełożonego synagogi: «Nie bój się, wierz tylko!» I nie pozwolił nikomu iść z
sobą z wyjątkiem Piotra, Jakuba i Jana, brata Jakubowego.
Tak przyszli do domu przełożonego synagogi. Widząc zamieszanie, płaczących i
głośno zawodzących, wszedł i rzekł do nich: «Czemu podnosicie wrzawę i
płaczecie? Dziecko nie umarło, tylko śpi». I wyśmiewali Go.
Lecz On odsunął wszystkich, wziął z sobą tylko ojca i matkę dziecka oraz tych,
którzy z Nim byli, i wszedł tam, gdzie dziecko leżało. Ująwszy dziewczynkę za
rękę, rzekł do niej: «Talitha kum», to znaczy: «Dziewczynko, mówię ci, wstań!»
Dziewczynka natychmiast wstała i chodziła, miała bowiem dwanaście lat. I
osłupieli wprost ze zdumienia. Przykazał im też z naciskiem, żeby nikt o tym się
nie dowiedział, i polecił, aby jej dano jeść.
Komentarz
Dziś czytamy o ludziach niezwykle zdeterminowanych –
kobiecie cierpiącej na krwotok i przełożonym synagogi, któremu właśnie umarła
córka. Kobieta wydała już wszystkie swe oszczędności na lekarzy, ale żaden z
nich jej nie pomógł. Pomocy wokół szukał zapewne dla swej córki również Jair,
ale jej nie uzyskał. Nie poddali się jednak, przyszli do Jezusa. Przyprowadziła
ich wiara. Jak widać, Pan dopuszcza w życiu pewne sytuacje, w których pomóc
może tylko On sam, a wszystko po to, abyśmy mogli zyskać jeszcze więcej. Ich
postawa zachęca do pogłębienia wiary w uzdrowieńczą obecność Jezusa. Niezwykłe
są też Jego słowa: „Dziecko nie umarło, tylko śpi”. Jezus śmierć nazywa snem.
Może to uczynić, bo On jest życiem. Dotknijmy Go, bądźmy blisko Niego, a
będziemy zbawieni.
20.06.2021 r. XII Niedziela Zwykła
Liturgia Słowa:
Hi 38, 1. 8-11, Ps 107
(106), 23-24. 25-26. 28-29. 30-31, 2 Kor 5, 14-17
Mk 4, 35-41
Słowa Ewangelii według
Świętego Marka
Owego dnia, gdy zapadł wieczór, Jezus rzekł do swoich uczniów: «Przeprawmy się
na drugą stronę». Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi.
Także inne łodzie płynęły z Nim.
A nagle zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź już się
napełniała wodą. On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i
powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?» On,
powstawszy, zgromił wicher i rzekł do jeziora: «Milcz, ucisz się!» Wicher się uspokoił
i nastała głęboka cisza.
Wtedy rzekł do nich: «Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże brak wam wiary!» Oni
zlękli się bardzo i mówili między sobą: «Kim On jest właściwie, że nawet wicher
i jezioro są Mu posłuszne?»
Komentarz
Jezus spokojnie śpi, a uczniowie okazują się ludźmi małej wiary. „Czemu się boicie? Wciąż jeszcze nie wierzycie?”. Czy nie jest to również pytanie skierowane do nas? Ile razy w trudnych sytuacjach, kiedy odczuwamy kruchość naszej ludzkiej kondycji, brakuje nam wiary w to, że Bóg jest z nami. Jezus ucisza szalejącą burzę i silny wiatr. Jednak tak naprawdę ucisza w nas wszelki chaos, nasze wewnętrzne burze. Jezus pokonuje żywioły naszych grzechów. Obecność Jezusa daje nam pewność życia. Niesie wyciszenie i ukojenie.
13.06.2021 r. XI Niedziela Zwykła
Liturgia Słowa:
Ez 17, 22-24, Ps 92
(91), 2-3. 13-14. 15-16 , 2 Kor 5, 6-10
Mk 4, 26-34
Słowa Ewangelii
według Świętego Marka
Jezus mówił do tłumów:
«Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby
ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie
kiełkuje i rośnie, sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw
źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. Gdy zaś plon dojrzeje, zaraz
zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo».
Mówił jeszcze: «Z czym porównamy królestwo Boże
lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy
się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz
wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie
gałęzie, tak że ptaki podniebne gnieżdżą się w jego cieniu».
W wielu takich przypowieściach głosił im naukę,
o ile mogli ją rozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś
objaśniał wszystko swoim uczniom.
Bądźmy małymi ziarenkami
Jezus mówiąc, że rolnik po zasianiu ziarna nie
ma wpływu na jego wzrost, tłumaczy nam, że aby wzrastało w nas królestwo Boże,
nie wystarczy tylko nasza praca, potrzeba jeszcze łaski Bożej. Tak, bądźmy
pokorni, bo nie wszystko zależy od nas. Ale sami też możemy być małymi
ziarenkami dobra na tej ziemi. Uśmiechnijmy się do kogoś, pomóżmy drugiemu, a
dobro będzie rozlewać się po świecie. Doceńmy to, co otrzymaliśmy od Jezusa, i
nieśmy Go innym, współpracujmy z łaską Pana, a królestwo Boże będzie się
rozrastać. Królestwo Boże jak to ziarnko gorczycy, choć małe, jest odporne
nawet na niekorzystne warunki.
06.06.2021 X Niedziela Zwykła
Liturgia Słowa:
Rdz 3, 9-15, Ps 130
(129), 1b-2. 3-4. 5-7a. 7b-8 , 2 Kor 4, 13 – 5, 1
Mk 3, 20-35
Słowa Ewangelii
według Świętego Marka
Jezus przyszedł z uczniami swoimi do domu, a
tłum znów się zbierał, tak że nawet posilić się nie mogli. Gdy to posłyszeli
Jego bliscy, wybrali się, żeby Go powstrzymać. Mówiono bowiem: «Odszedł od
zmysłów».
Natomiast uczeni w Piśmie, którzy przyszli z
Jerozolimy, mówili: «Ma Belzebuba i mocą władcy złych duchów wyrzuca złe
duchy».
Wtedy przywołał ich do siebie i mówił im w
przypowieściach: «Jak może Szatan wyrzucać Szatana? Jeśli jakieś królestwo
wewnętrznie jest skłócone, takie królestwo nie może się ostać. I jeśli dom
wewnętrznie jest skłócony, to taki dom nie będzie mógł się ostać. Jeśli więc
Szatan powstał przeciw sobie i jest z sobą skłócony, to nie może się ostać,
lecz koniec z nim. Nie, nikt nie może wejść do domu mocarza i sprzęt mu
zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże i wtedy dom jego ograbi.
Zaprawdę, powiadam wam: wszystkie grzechy
bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by
jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz
winien jest grzechu wiecznego». Mówili bowiem: «Ma ducha nieczystego».
Tymczasem nadeszła Jego Matka i bracia i stojąc
na dworze, posłali po Niego, aby Go przywołać. Właśnie tłum ludzi siedział
wokół Niego, gdy Mu powiedzieli: «Oto Twoja Matka i bracia na dworze pytają się
o Ciebie».
Odpowiedział im: «Któż jest moją matką i którzy
są braćmi?». I spoglądając na siedzących wokoło Niego, rzekł: «Oto moja matka i
moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką».
Komentarz
Myśleć bardziej po Bożemu
To, że krewni Jezusa uważają Go za obłąkanego i
próbują powstrzymać, a uczeni w Piśmie zarzucają Mu opętanie, pokazuje, że jest
On nierozumiany i przez najbliższych, i przez wrogów. Zbyt ludzkie myślenie
powoduje, że nie rozpoznają w Nim działającego Boga. Tymczasem Jezus jest Synem
Bożym, całkowicie wierny Ojcu, do końca Mu oddany i bezgranicznie ufający.
Swoim postępowaniem Jezus wytycza nam drogę, którą powinniśmy kroczyć. „Bo kto
wypełnia wolę Boga, ten jest moim bratem, siostrą i matką”. Przypomina również,
że jeśli będziemy trwać w jedności z Nim i między sobą, nic nie jest w stanie
nas zniszczyć. Ufajmy Jezusowi i myślmy bardziej po Bożemu niż po ludzku.
30.05.2021 r. Uroczystość Trójcy Świętej
Liturgia Słowa:
Pwt 4, 32-34. 39-40, Ps
33 (32), 4-5. 6 i 9. 18-19. 20 i 22 , Rz 8, 14-17
Mt 28, 16-20
Słowa Ewangelii
według Świętego Mateusza
Jedenastu uczniów udało się do Galilei na górę,
tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy
Jednak wątpili.
Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi
słowami: «Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i
nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha
Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem.
A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż
do skończenia świata».
W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego
Piękny i głęboki jest znak krzyża kreślony przez
matkę lub ojca na czole syna lub córki, któremu towarzyszą słowa: „Niech Cię
Bóg prowadzi”. I przywodzą na myśl właśnie Trójcę Świętą. Tajemnica Trójcy
Świętej jest dla nas wezwaniem i zadaniem, abyśmy uczyli się właściwie budować
naszą więź z Bogiem, a także nasze wzajemne więzi i relacje. Błogosławiony
Stefan Wyszyński często mówił, że nasze życie wspólnotowe, społeczne powinno
być odbiciem życia wewnętrznego Trójcy Przenajświętszej. Wypełnione miłością, więzią,
jednością i pokojem.